lecture by Francesco Careri (I)
Walkscapes deals with strolling as an architecture of landscape. Walking is considered as an autonomous form of art and a primary act in the symbolic transformation of the territory. It is – as to speak – an aesthetic instrument of knowledge and a physical transformation of the “negotiated” space that is converted into an urban intervention. From primitive nomadism to Dada and Surrealism, from the Lettrist to the Situationist International and from Minimalism to Land Art, this lecture revealing the notion of Walkscapes narrates the perception of landscape through a history of the traversed city. (http://www.walkinginplace.org/converge/iprh/)
[lang_nl]Walkscapes behandelt wandelen als een autonome kunstvorm om een symbolisch gebied te transformeren. Uitermate geschikt als tool voor stedelijke interventie, onthult deze lezing de beleving van het landschap door middel van de doorkruiste stad. Francesco Careri ontleedt hiervoor enkele kunststromingen die lichamelijke beweging doorheen de ruimte als creatief gebaar gebruikten. (http://www.walkinginplace.org/converge/iprh/)[/lang_nl]
[lang_fr]Walkscapes traite la promenade comme art autonome afin de transformer une zone symbolique. L’idéal pour une intervention urbaine, cette lecture dévoile comment vivre le paysage au travers d’une ville sillonnée. Careri analyse pour cela quelques courants artistiques qui ont utilisé l’exercice physique dans l’espace comme geste créatif. (http://www.walkinginplace.org/converge/iprh/)[/lang_fr]
appearance at Tuned City
Brussels / Situational Listening – 29. June 2013